بسم الله الرحمن الرحیم
ایستاده در غبار
در جنوب غربی ایران عزیز، شهری با مساحت 64057 کیلومتر مربع و جمعیتی بیش از چهار و نیم میلیون نفر وجود دارد. این شهر کارنامه درخشانی دارد. زمانی پایتخت کورش بزرگ بود و امروزه پایتخت طلای سیاه است. تا دیروز تمدن عیلامی داشت و امروز تمدن اسلامی. مردمانش خونگرم و مقاوم. شهر «خوزها» یعنی خوزستان، سرمایه ایران است؛ چه از نظر منابع انسانی و چه از نظر منابع زیرزمینی. فردوسی در شاهنامه از خوزستان به «کشور خوزها» یاد می کند و لشکر خوزها را شکست ناپذیر توصیف می کند.
اهل خوز و اهل هوز؛ این عرب های عجمی، در تمام سختی ها ایستاده اند مثل کوه های زاگرس. روزگاری در کنار امام (ره) مبارزه کردند، روزگاری در برابر دنیای استکبار مقاومت کردند و امروز در برابر ریزگردها ایستادگی می کنند. مردمانی ایستاده در غبار!!! غبارهای طاغوتی، استکباری و مدیریتی. به گفته یکی از مسوولین، گرد و خاک تنها مشکل مردم نیست بلکه بیکاری، فقر و مهاجرت نیز از دیگر مشکلات اساسی این شهر شهید پرور است.
نه تنها خوزستان بلکه یزد و سیستان نیز در ایامی از سال شاهد ریزگردها می باشند. مهمان های ناخوانده ای که غبار غم بر میزبان می نشانند اما با طراوت آب بدرقه می شوند.
در این که مسوولین زحمت خود را می کشند و جایی به دور از غبار، جلسه می گیرند، جای بسی تشکر دارد.!! اما این خود مردم هستند که باید به کمک مسوولین بشتابند و به دور از حاشیه ها، در صحنه حاضر شوند. یادمان باشد، آیندگان منتظرند تا ما را نقد کنند!!
خوزستان، یزد و سیستان؛ این غبارستان های ایران، مردمانی دارد بامرام و همیشه در صحنه. از خدای منان می خواهیم که نه تنها ایران بلکه جهان اسلام از آفات و بلایا در امان باشد.
جواد حاجی اکبری
بهار 96